WIEM KIM JESTEM.

Ile razy słyszałyście już, że za bardzo rozpieszczacie dziecko? Że przez nadmiar komplementów wyrośnie na narcyza, a przez wyselekcjonowane ubrania - na snoba?

Moja Córka dorasta ze świadomością swojego piękna - nie tylko tym na zewnątrz, ale przede wszystkim - w środku. Utwierdzam Ją w tym przekonaniu każdego dnia - już na tę chwilę przykładam do tego dużą wagę, a w przyszłości będę dbać o to jeszcze bardziej. Dlaczego? Bo w moim odczuciu budowanie poczucia własnej wartości nie tylko od najmłodszych lat, ale i od początku istnienia jest ważne nie mniej niż nauka chodzenia, mówienia, czy korzystania z toalety. 

Zamknijcie oczy i spróbujcie przypomnieć sobie czasy własnego dorastania - o ile z pewnością nie pamiętacie jak zwracali się do Was rodzice kiedy miałyście rok, czy dwa lata, o tyle doskonale pamiętacie czasy dorastania i tego ile kompleksów wykiełkowało w Was w przeciągu niezbyt długiego czasu. Wychodzę z założenia, że nic nie dzieje się bez przyczyny, a późniejsze problemy z akceptacją zaczynają się właśnie od zaniedbań we wczesnym dzieciństwie. Ile z Was wystarczająco często otrzymywało od rodziców potwierdzenie swojej wyjątkowości i urody, a ile z Was usilnie szukało jej w kręgu nieodpowiednich osób? Niezależnie od tego do której z grup przynależycie, każda z Was na bazie własnego doświadczenia świadoma jest korzyści wynikających z uwrażliwiania na piękno. Nie dbam o ewentualne zarzuty, iż wychowuję swoje dziecko na egocentryczną, zadufaną w sobie i próżną - wierzę, że dzięki odpowiedniemu wsparciu, ze ślicznej maleńkiej puchatej kaczuszki wyrośnie świadoma własnej wartości, pewna siebie i niewątpliwie piękna w każdym calu pani łabędź. Piękna i mądra. Nie najpiękniejsza i najmądrzejsza.