OCZEKUJAC.

Wraz z piękną [jak na pierwszą połowę lutego] pogodą rozleniwiłam się intelektualnie podczas notorycznego czytania o przygodach ciekawskiej małpki [recenzja w najbliższym czasie]. Ciężko o przywrócenie weny do pisania, kiedy w kółko na każdej możliwej płaszczyźnie rysuje się balony, nad nimi ogromną parasolkę i dużo deszczowych kropli. Cokolwiek to znaczy - bez wątpienia jest ulubionym obrazem Oli - powtarzanym do znudzenia, naprzemiennie z domkiem, budą dla psa i jabłonią*.

Nie pamiętam takiej zimy, a w zasadzie to niekończącej się jesieni.

Podczas gdy w innych miastach mróz i śniegu po kostki, my spacerujemy odziane w wiosenno-jesienne kurtki łapiąc promienie słońca, a późnym wieczorem kiedy Oli już śpi, ja do nowej notatki zasiadam przy otwartym oknie.

I może to egoistyczne, bo dziecię moje na sankach w tym roku jeszcze nie usiadło, ale ja z niecierpliwością czekam na wiosnę. Taką z prawdziwego zdarzenia. Bo choć jesień uwielbiam; każdy jej kolor, chłodny podmuch wiatru, gorącą czekoladę wieczorem, koce, książki, zapach owocowej herbaty i tę intrygującą melancholię wokół, to do budzącej się do życia przyrody i zapachu kwiatów wciąż zbyt wiele jej brakuje.

Czekam[y?]. Niezmiennie korzystając z dobrodziejstw tegorocznej wiecznej jesieni.

Addicted to crafts stworzyła rzecz w której zamknęła wszystkie pozytywne emocje tego świata. Serdeczne dzięki za podarowanie mojej Córce przyjaciela z którym właściwie już się nie rozstaje.

Tak to ten Groszkowy. :)


*Na dowód mojego wyeksploatowania intelektualnego - właśnie sprawdziłam w google jak nazywa się drzewo z jabłkami. Nie mogę uwierzyć, że Wam o tym napisałam, ale wstyd! :)